Μια αστραπή είναι η ζωή, μα προλαβαίνουμε….

=========================================================================================

15/07/14

«ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

   Τριάντα επτά (37) χρόνια στην υπηρεσία του Θεσπρωτικού λαού

 

Με το παρόν φύλλο η εφημερίδα μας κλείνει τα 37 χρόνια συνε­χούς κυκλοφορίας και εισέρχε­ται στο 38° έτος έκδοσης. Ήταν 7/7/1977 όταν εκδόθηκε το πρώ­το φύλλο των «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΛΑΛΩΝ» με ιδρυτή, εκδό­τη και διευθυντή τον αείμνηστο Σπύρο Τσώνη. Πολλοί ήταν εκεί­νοι που ανταποκρίθηκαν στο κά­λεσμα του ιδρυτή της εφημερίδας μας και εργάστηκαν αφιλοκερδώς όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν για να προωθηθούν πολλά ζητή­ματα που αφορούσαν τον ακρι­τικό νομό μας στον οποία πολλά άλλαξαν. Οφείλουμε να εκφρά­σουμε τις θερμές μας ευχαριστίες σε όλους.

Πολλά όμως είναι τα προβλήμα­τα που αντιμετωπίζει σήμερα η θεσπρωτική κοινωνία. Άλλα που οφείλονται στην κεντρική πολι­τική εξουσία, άλλα σε αντικειμε­νικούς παράγοντες και άλλα σε τοπικής προέλευσης …εμπόδια! Σε όποια κατηγορία και αν ανή­κουν τα προβλήματα του τόπου μας, θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να τα προβάλλου­με και να προωθούμε λύσεις και απόψεις. Θα συνεχίσουμε όμως να προβάλλουμε και τα θετικά και τις ομορφιές του τόπου μας, καθώς και τα συγκριτικά πλεονε­κτήματα της Θεσπρωτίας για μια βιώσιμη οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ανάπτυξη.

Στοιχεία και χαρακτηριστικά που επιβάλλεται πλέον να αξιοποιή­σουμε ώστε να πάψει η Θεσπρω­τία να είναι τόπος καταγωγής μεταναστών και να μπορέσει να κρατήσει στα εδάφη της τη νέα γενιά που ομολογουμένως έχει πολύ δυναμικά στοιχεία, μόρφω­ση και καλύτερη γνώση για την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων του τόπου μας.

Αυτό τον αγώνα θα τον συνε­χίσουμε, χωρίς περιαυτολογίες και τυμπανοκρουσίες. Το αν κά­νουμε καλή δουλειά μπορούν να το κρίνουν μόνο όσοι μας παρα­κολουθούν συστηματικά. Παρ’ όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες και εμπόδια δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια μας και αργά, αλλά σταθερά, με τη συνδρομή των αναγνωστών μας θα αναβαθμίζουμε την ποι­ότητα της εφημερίδας μας. Κα­λούμε επ’ ευκαιρία όσους βράζει το αίμα τους και το λέει η καρδιά τους να συμμετέχουν σε αυτή μας την προσπάθεια. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει στη Θεσπρωτία ένα συ­ντηρητικό αίσθημα, κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Γνωρίζουμε επίσης ότι στη Θεσπρωτία υπάρ­χει πλέον πολύς κόσμος που έχει αυξημένη αντίληψη και γνώση για τα όσα συμβαίνουν γύρω του και επιθυμεί να δει τον τόπο του να μπει σε μια νέα φάση, πέρα από το ψευτοβόλεμα του πρόσφατου παρελθόντος. Είναι πλέον αρκετά ώριμες οι συνθήκες για να αντι­ληφθούμε όλοι μας, το τι πραγ­ματικά συνέβαινε στον κόσμο τα χρόνια που εμείς κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας. Η αλήθεια δεν είναι πάντα ωραία, είναι όμως πά­ντα χρήσιμη και ενίοτε σωτήρια. Σε αυτή τη γραμμή κινούμαστε, προσπαθώντας να υποδεχτούμε ένα καλύτερο μέλλον έστω και μια μέρα νωρίτερα, αδιαφορώ­ντας για όσους τραβάνε το παρελ­θόν από τα μαλλιά μήπως και ξεβολευτούν και ζήσει και κανένας άλλος. Εκεί πιστεύουμε ότι θα κριθούν πολλά για το μέλλον του τόπου και εκεί δίνουμε τη μάχη. Στο πεδίο των αντιλήψεων, της κοινωνικής προσφοράς και της ανάπτυξης για τους πολλούς. Το παλιό σλόγκαν της εφημερίδας μας άλλωστε, ισχύει και σήμερα: «Στην υπηρεσία του θεσπρωτι­κού λαού». Και όταν λέμε λαού, εννοούμε της πλειονότητας του πληθυσμού σε αντίθεση με την οπισθοδρομική και ξεπερασμένη οικονομική και πολιτική ελίτ του τόπου, η οποία μπορεί να ξέρει τον τρόπο να κερδίζει τις εκλογές, δεν ενδιαφέρεται όμως για τη ζωή και την εξέλιξη των Θεσπρωτών και της Θεσπρωτίας. Ήρθε η ώρα να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Και σε αυτό τον αγώνα – που δεν είναι μόνο τοπικός- θα είμαστε παρό­ντες.

Παρά τις αντίξοες -κυριολεκτικά-συνθήκες στις οποίες συνεχίζεται η έκδοση μιας τοπικής εφημερί­δας, καταφέραμε τον τελευταίο χρόνο να αναβαθμίσουμε την έκ­δοση μας, να εμπλουτίσουμε την ύλη της και με τη θερμή και αφιλοκερδή υποστήριξη παλιών και νέων συνεργατών να είμαστε πιο κοντά στα προβλήματα του τόπου και πιο διευρυμένοι στο αναγνω­στικό κοινό.

Οφείλουμε μια μικρή έστω ανα­φορά στους συνεργάτες της εφη­μερίδας, χωρίς τη συνδρομή των οποίων δεν θα ήταν εφικτή η έκ­δοση της.

Ξεκινάμε από τον παλιό συνεργά­τη κ. Σπύρο Εργολάβο, ο οποίος συνεχίζει ακούραστα το πολυδιά­στατο, πνευματικό και κοινωνικό του έργο και μέσω της επιφυλ­λίδας του κοινωνεί τα μηνύματα της πολιτιστικής παράδοσης της Ηπείρου, ώστε να γίνει κάποια στιγμή κατορθωτό να κυριαρχή­σει η λογική, η νομιμότητα και η δικαιοσύνη σε σημαντικά ζητή­ματα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής, όπως π.χ. ο μεγάλος αγώνας που δίνει εδώ και δεκαετίες για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα και την ανάδειξη της προσφοράς των Εθνικών Ευ­εργετών της Ηπείρου.

Τον κ. Θεόδωρο Κώτσιο, που με τα εξαιρετικά του διηγήματα έχει ήδη προσφέρει χωρίς να έχουν εκδοθεί σε βιβλίο, στη λαογραφία της Θεσπρωτίας καταγράφοντας την ηθογραφία μιας Θεσπρωτίας που λίγοι θυμούνται και πολλοί είναι αυτοί που πρέπει να διδα­χτούνε.

Τον κ. Πωλ Μαντέλο, ο οποίος με τις ξεκαρδιστικές του ιστορίες θυμίζει στους παλιούς και διδά­σκει στους νεότερους τον τρόπο ζωής στο Φιλιάτι και σε όλη Θεσπρωτία πριν δεκαετίες μέσα από την εξιστόρηση καθημερινών γεγονότων και περιπετειών όπως διαμορφώνονταν από την ιδιαιτε­ρότητα του χαρακτήρα των Φιλιαταίων και όλων των Θεσπρωτών.

Τον κ. Κων/νο Τζέκη, ο οποίος αν και Κοζανίτης, μια επίσκεψη, στην όμορφη Πλαταριά πέρυσι το καλοκαίρι ήταν αρκετή για να τον κάνει να αγαπήσει και να εκτιμήσει την ομορφιά του τόπου μας και των ανθρώπων της και έτσι ξεκίνησε μια όμορφη συνεργασία.

Το νέο συνεργάτη μας, δημοσι­ογράφο από το Φιλιάτι κ. Νίκο Κουτούκη, ο οποίος με αρκετό μεράκι και έρευνα, επιχειρεί την ανάδειξη των γραφικών χωριών του νομού μας και την αναγκαιό­τητα για την τουριστική ανάπτυξη των ορεινών περιοχών της Θε­σπρωτίας.

Την κα. Ελένη Τσώνη, πρώην εκ­δότρια της εφημερίδας, που επιμε­λείται του πολιτιστικού και κοινω­νικού ρεπορτάζ και των δημοσίων σχέσεων της εφημερίδας.

Την κα. Έλενα Τσανάκα, μια νέα φέρελπις Θεσπρωτή δημοσιογρά­φο, η οποία επιμελείται του αθλη­τικού ρεπορτάζ και έχει επωμιστεί τη γραμματειακή υποστήριξη της εφημερίδας.

Τον Αποστόλη Μαυρόχη, ένα δραστήριο νέο που έχει οργανώσει το τμήμα διανομής. Τους αγαπητούς τυπογράφους μας κ.κ. Έντι και Τίλι Χούμο και τη γραφίστρια Έλενα Τσουκιά, που μας δίνουν τη δυνατότητα να βελ­τιώνουμε συνεχώς την ποιότητα της εφημερίδας μας. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν τον πυρήνα της εκδοτικής μας προ­σπάθειας και τους οφείλουμε θερ­μές ευχαριστίες.

Τέλος ευχαριστούμε θερμά όλους τους αναγνώστες και συνδρομη­τές μας οι οποίοι είναι οι μοναδι­κοί χορηγοί της εκδοτικής και δη­μοσιογραφικής μας προσπάθειας και οι τελικοί κριτές μας.

 

Με θερμές ευχαριστίες προς όλους τους συνεργάτες και συνοδοιπόρους και προς όλους τους συνδρομητές μας!

 

Ο Εκδότης Κων/νος Σπ. Τσώνης

=========================================================================================

«Κι᾿ ὅταν σωπάσῃ μου ἡ καρδιὰ καὶ τὸ λαρύγγι σπάσῃ,
στὴ μαγεμένη πλάση
καὶ στὴν καρδιά, ποὺ νιώθει,
καιρὸ βαστᾷ ὁ ἀντίλαλος, καιρὸ πονᾶνε οἱ πόθοι».

 

Κώστας Βάρναλης

   ==================================================================================

ΣΠΥΡΙΔΩΝ Κ. ΤΣΩΝΗΣ

===========================================================================================

Ένας χρόνος πέρασε κιόλας χωρίς τον χαριτωμένο άνθρωπο

Σπ. Τσώνη!

Τον φιλόλογο, τον δημοσιογράφο, τον κυνηγό (των θηραμάτων και της ζωής), τον ανθρωπιστή… Ένα μπουκέτο λουλούδια στη μνήμη του…

Πηγή: Ηλίας Μάκος

Συμπληρώνεται αυτό τον καιρό ένας χρόνος, από τότε, που έφυγε από τη ζωή, ο χαριτωμένος άνθρωπος Σπύρος Τσώνης. Ο καθηγητάκος μας (λόγω οικειότητας χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη) στο λύκειο… Αν και λένε ότι το πέρασμα του χρόνου επουλώνει τις πληγές, σε κάποιες περιπτώσεις αυτές μένουν ανοιχτές. Κυρίως όταν πρόκειται για πρόσωπα, που έβγαζαν με πληθωρικό τρόπο ευαισθησίες και συναισθήματα. Ο αείμνηστος Σπύρος Τσώνης ήταν, ας μας επιτραπεί η έκφραση, ασυναγώνιστος στις ευαισθησίες και στα συναισθήματα. Ψυχούλα, δηλαδή. Στην αρτίωσή του
ήταν το κράμα σοβαρότητας και γλυκύτητας, συνταιριάζοντας τον εσωτερικό του κόσμο με την εξωτερική του παρουσία. Κανένα ράγισμα από πλέγματα κατωτερότητας ή ανωτερότητας, από φοβίες, από άγχη. Η εσωτερική ομορφιά του ακτινοβολούσε λάμψη ηθική. Πρωτοκύτταρο του ηθικού του κόσμου ήταν η ευθύτητα, η ντομπροσύνη, μαζί με την αξιοπρέπεια. Ενεργούσε πάντα, σεβόμενος τον εαυτό του. Το φιλότιμό του ήταν αποτέλεσμα της σύνδεσης του προσωπικού του στοιχείου με το κοινωνικό στοιχείο. Για όλα αυτά μένει αξέχαστος, όχι μόνο στην οικογένειά του, στην εξαιρετική σύζυγό του και στα διαλεχτά παιδιά του, αλλά και στους μαθητές του και στους φίλους του. Ως ένας από τους μαθητές του αρχικά και μετά ως ένας από τους φίλους του, καταθέτουμε το θαυμασμό μας στη λεβεντιά του. Ήταν λεβέντης με ιδανικό τη δημιουργία. Ποθούσε να φτιάξει κάτι για τους άλλους. Και δημιουργία χωρίς αγάπη, δεν γίνεται. Ότι πιο βαθιά σάλευε μέσα του ήταν η αγάπη. Δυστυχώς, η αξία αυτής της λεβεντιάς φυλλορροεί στις ημέρες μας. Το κλίμα μας, δεν τη σηκώνει. Γι’ αυτό αξίζει ο Σπύρος Τσώνης ένα μπουκέτο λουλούδια στη μνήμη του…

==========================================================================================

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ 

Δε μπορώ στην ηρεμία…

Της Ειρήνης Σπ. Τσώνη

 

«Μια μολυβιά είναι η ζωή»… ήταν ο τίτλος του τέλους στο blog του Ραδιοφιλιάτι και  λόγια καρδιάς από την Κάτοψη..

Αυτά με συγκίνησαν …!!!

Αχέρων (=θλίψη), Μαύρος Κωκυτός (=θρήνος), Βωβός Πυριφλεγέθων (=πύρινος)!

Σοκ, κενό, γύμνια, φτώχεια και μούδιασμα!

Αυτά νοιώθω…

Ανήσυχο πνεύμα, χείμαρρος, πιπεράτος, χουβαρντάς, παρορμητικός, δοτικός, λαϊκός μαζί και λόγιος, μεγάλη καρδιά!

Αυτά ήσουν…

Μουργκάνα, χωριά, κυνήγι, σκυλιά, γραφείο, βιβλία, γραμματόσημα, συλλογές, Όμηρος, ποιητές, συγγραφείς, εφημερίδες, φίλοι – κυρά-Βούλα!

Αυτά αγαπούσες…

Την έντασή σου, την ηπειρώτικη χροιά της φωνής σου, τις γνώσεις σου, τις ατάκες σου, τα πρωϊνά στο γραφείο σου, το χιούμορ σου, τον τρόπο που κατέβαζες τα γυαλιά κι έκανες εύστοχες παρατηρήσεις στο.. «μέσο άνθρωπο», τις αδιάκοπες ιδέες σου, τη ροή του λόγου σου, τη συνεχή ενασχόλησή σου με κάτι!

Αυτά δεν θα ξεχάσω…

Όταν δίδασκες, δεν διάβαζες ποτέ μέσα από τα βιβλία. Ήξερες τα πάντα.

Προ 15ετίας μας έκανες προβλέψεις ότι σύντομα τα Σκόπια θα λέγονται Μακεδονία και ότι οι Έλληνες θα γίνουμε «σερβιτόροι» των Γερμανών.

Στο παραμιλητό σου μνημόνευες τους Αρχαίους και για ήχο στο κινητό σου μου ζήταγες Μίκη Θεοδωράκη! Από όπου βρισκόμουνα μου παράγγελνες βιβλία από την πηγή των εκδόσεων να σου στέλνω!

Αυτά να δω ποιος άνθρωπος θα μου ξαναζητήσει…

«Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος τα καίει όλα η φωτιά και σαν όνειρο η ψυχή ΓΥΡΙΖΕΙ σαν πετάξει» (νεκυία, Λ´ ραψωδία Οδύσσειας)

Περιμένω τη μορφή του γυρισμού…. αλλιώς θα πάρω χρησμό και θα προσπαθήσω τρεις φορές…

Ως τότε, μόνη παρηγοριά θα είναι το αρχείο σου, τα γραπτά σου, οι βιβλιοθήκες «θησαυρός» και μια ματιά σε θάλασσα ή ουρανό …για να μη λησμονήσω των ματιών σου το χρώμα…..

Αυτά θα μου λείψουν…

==========================================================================================

«Mια μολυβιά είναι η ζωή…»

ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ RADIO FILIATES 27-11-11

Σπύρος Τσώνης , γνωστός ως « Μπίκος » για τους φίλους, ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εφημερίδας « Θεσπρωτικοί Αντίλαλοι » που  ίδρυσε το 1977, ο ξεχωριστός και ταλαντούχος  Καθηγητής. Η εφημερίδα ξεκίνησε ως δεκαπενθήμερη έκδοση και συνέχισε ως εβδομαδιαία να εκδίδεται τακτικά μέχρι και σήμερα. Ο Σπύρος ο Τσώνης , έφυγε για πάντα από κοντά μας. Άφησε πίσω του ένα τεράστιο κενό παίρνοντας μαζί του, ένα μέρος της ιστορίας και της έρευνας του τόπου μας. Πάντα με το χαμόγελο και πάντα εξυπηρετικός στους πάντες για να τους βοηθήσει σε ότι χρειάζονταν.

Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα τον σκεπάζει.

=========================================================================================

«Σπύρος Τσώνης: Έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος γεμάτος ψυχή»

Πηγη: ιστοσελιδα ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ www.katoci.gr

Έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής μας στο Λύκειο. Ο Σπύρος Τσώνης. Τον θάψανε στην Ηγουμενίτσα. Έμειναν, ωστόσο, έξω από τον τάφο, οι δημιουργικές ιδέες του, αποτυπωμένες ξεκάθαρα στα χιλιάδες γραπτά του. Έμειναν έξω από τον τάφο οι οραματισμοί του. Έμεινε έξω από τον τάφο το ανήσυχο πνεύμα του. Αυτά δεν πέθαναν. Είναι εδώ και μας τον θυμίζουν.   Είχε πολλές ιδιότητες.

Εκτός από φιλόλογος (άριστος χειριστής του γραπτού και προφορικού λόγου), ήταν εκδότης και δημοσιογράφος των “Θεσπρωτικών Αντιλάλων”. Ήταν και μανιώδης κυνηγός, απ’ αυτούς που αγαπούν το περιβάλλον και δεν το βεβηλώνουν. Είχαμε πολλά χρόνια τελευταία να συναντηθούμε. Όμως πολλές φορές έσμιγαν οι καρδιές μας. Κι είχε ευαίσθητη καρδιά ο Σπύρος… Νωρίς μεταφυτεύθηκε από την χρονικότητα στην αιωνιότητα ο καθηγητούλης μας… Ανήκε στην κατηγορία των καθαρών εκείνων ψυχών, που σου χαρίζουν στην παρέα ανεπανάληπτες στιγμές. Η παρουσία του θύμιζε ορμητικό χείμαρρο, ο οποίος όμως πάντοτε κατέληγε με μαθηματική ακρίβεια σε λόγια και  πράξεις καλοσύνης. Υπήρξε ευσυνείδητος και αγωνιστικός εκπαιδευτικός, που επικοινωνούσε άμεσα με τους μαθητές του. Αλλά και ως δημοσιογράφος έγραφε πιπεράτα (έτσι, άλλωστε, είχε ονομάσει τη στήλη του), με θάρρος και τόλμη.  Άφησε πίσω του τη φήμη του…

==========================================================================================

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΣΩΝΗ  

Κώστας Πανταζής

Παραπόταμος – Φλεβάρης 2012

 

1) Φίλε μου Σπύρο ήθελα

από καιρό να γράψω,

η θύμησή σου με ωθεί

μόνο πικρά να κλάψω.

2)  Καθηγητής φιλόλογος

και δημοσιογράφος.

τα “πιπεράτα” έγραφες

σπουδαίος αρθογράφος.

3)  Ήσουν άριστος κυνηγός

σε θηράματα αγρίμια,

γι’ αυτό ήξερες καλά

όλα τα τοπωνύμια.

4)  Της Θεσπρωτίας τα χωριά

Σούλι και τη Μουργκάνα,

τη Λαμπανίτσα, Πόποβο

Μίχλα και τη Μπολιάνα.

5)  Τα σκυλιά σου γάβγιζαν

σε κοίταζαν στα μάτια,

πάμε τους φώναζες εσύ

και γίνονταν κομμάτια.

6)  Φίλε μου Σπύρο ήσουνα

πολύ αγαπημένος,

μέχρι να ανταμώσουμε

θα είμαι λυπημένος.

7)  Με σύζυγό σου έχετε

τρία παιδιά βλαστάρια,

ακολουθούν το δρόμο σου

και τα δικά σου χνάρια.

8)  Πηγαίνω στο γραφείο σου

και βρίσκω τον Κωστάκη,

διευθυντή στη θέση σου

με μούσι και μουστάκι.

9)  Με δέχεται με σεβασμό

κι όλο για σένα λέμε,

κουβέντα κάνουμε πολύ

και πότε πότε κλαίμε.

10) Έμεινες φάρος ζωντανός

για πάντα στο μυαλό μας,

γι’ αυτό θα ‘σαι αξέχαστος

σε όλο το Νομό μας.

Αιωνία σου η μνήμη 

=========================================================================================

Στο μαθητή μου και συνάδελφο Σπύρο Τσώνη

Γεώργιος Ευαγγ. Τσίλης, Ιστορικός-Αρχαιολόγος Δρ Ιστορίας

 

Κλαιν της Μουργκάνας τα βουνά,

πενθούν  οι Άγιοι Πάντες

και ο Καλαμάς που αγάπησες

βουβός στο πέρασμά του,

για το δικό σου το χαμό,

που μίσεψες στον Άδη.

Σε άρπαξε ο άσπλαχνος

από το σπιτικό σου,

τη λατρεμένη σύζυγο

και τα καλά παιδιά σου,

μέσα στο καταχείμωνο,

πριν λιώσουνε τα χιόνια.

κι ανθίσουν οι αμυγδαλιές

κι έρθουν τα χελιδόνια.

Ήσουν καλός συνάδερφος

με γνώσεις προικισμένος

εργατικός αγωνιστής

και καταξιωμένος.

Ο θάνατός σου απώλεια

για όλη τη Θεσπρωτία

Ώρα καλή σου εύχομαι

στο αγύριστο ταξίδι.

Ανθόσπαρτος ο δρόμος σου

στο νέο μετερίζι

Αιωνία σου η μνήμη

========================================================================================

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΩΝΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ετών 63

Πηγή: Εφημερίδα ‘Θεσπρωτών Διαβούλευση’

«Πολίτης» της «γειτονιάς των Αγγέλων» πλέον ο ενεργός πολίτης του κόσμου τούτου μέχρι χθες, Σπύρος Τσώνης, ο οποίος, «έφυγε» για το μεγάλο και χωρίς γυρισμό ταξίδι, όχι πλήρης ημερών αλλά και προσφοράς, δυστυχώς, αφού είχε πολλά ακόμη να προσφέρει. Ο Σπύρος Τσώνης, γόνος της Πατριαρχικής Οικογένειας των «Τσωνέων» από τους Αγίους Πάντες των Φιλιατών, το χωριατόπαιδο και φτωχόπαιδο, κατόρθωσε παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες των δύσκολων εκείνων, των «πέτρινων» χρόνων των δεκαετιών του 50 και 60, να σπουδάσει, όπως και τα άλλα του αδέλφια, να πάρει το πτυχίο της Φιλολογίας και να διακριθεί ως άριστος φιλόλογος, γνώστης του αντικειμένου του και ευρυμαθής, πέραν αυτού, με παιδεία και πνευματική καλλιέργεια. Φανατικός πατριδολάτρης – Θεσπρωτός, έζησε όλα τα χρόνια του εδώ, στην Ηγουμενίτσα, επισκεπτόμενος τακτικά τη γενέθλια γη των «Αγίων Πάντων», το χωριό του που υπεραγαπούσε και αποτελούσε συνήθως και το… ορμητήριο του για τις κυνηγητικές εξορμήσεις, γιατί η αγάπη και εξάρτηση έως… διαστροφής του Σπύρου για το κυνήγι ήταν τοις πάσι γνωστή!! Άλλωστε, τα… θηράματα του, συνήθως τα μοιράζονταν με φίλους ή τα έτρωγαν μαζί, όπως συνέβη και με τον γράφοντα αρκετές φορές, με την προϋπόθεση ότι θα… άντεχες, να ακούς το Σπύρο να αναφέρεται στους κυνηγετικούς… άθλους του, καθ’ υπερβολήν πάντα, όπως συνηθίζουν οι κυνηγοί.

Εκδότης της εφημερίδας «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ» από… «γινάτι» όπως έλεγε χαριτολογώντας, χαρακτηρίζοντας εμένα ως… ηθικό αυτουργό της απόφασης του αυτής, όταν το 1977, νεαροί τότε και οι δύο, μεγαλύτερος ο Σπύρος, δεν «φιλοξενήθηκε» άρθρο του, στην εφημερίδα «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΣ ΛΑΟΣ» που ήδη εξέδιδα εγώ, μαζί με τον Φιλιαταίο, γνωστό αθλητικογράφο σήμερα Κοσμά Ζαφείρη! Μιας εφημερίδας που συμπληρώνει ήδη τριάντα τέσσερα (34) χρόνια απρόσκοπτος έκδοσης, ένας άθλος στην κυριολεξία για επαρχιακό έντυπο η οποία έχει «γράψει» και αυτή τη δική της ιστορία, στα τοπικά, πολιτικά, αυτοδιοικητικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα. Μια προσεγμένη εφημερίδα, με άποψη και σεβασμό στην δεοντολογία και τη γλώσσα, μια εφημερίδα που «έδειχνε» ότι ο εκδότης της ήξερε γράμματα, κερδίζοντας την εκτίμηση και την αποδοχή της τοπικής κοινωνίας. Ο Σπύρος, ήταν ένα… «μεγάλο παιδί», ανοιχτός ως χαρακτήρας, γλεντζές, κοινωνικός και φιλικός με όλους, με το δικό του… χιούμορ, ευαίσθητος σε προβλήματα συνανθρώπων και μάλιστα επιδεικνύοντας εμπράκτως την ευαισθησία αυτή, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Ευτύχησε να δημιουργήσει μια υποδειγματική οικογένεια με τρία παιδιά, τα οποία τα μόρφωσε και καμάρωνε γι’ αυτά, με την επίσης αξιόλογη, αξιοπρεπέστατη και ευγενική σύζυγο του. Όμως, «κοινή γαρ η τύχη των Βροτών» και ο Σπύρος, αείμνηστος πλέον, «διέβη» την Αχερουσία και μετέβη, «ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος» κατά τον υμνωδό της Εκκλησίας μας. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη για να διαπιστωθεί και στην τελευταία πράξη του «δράματος», η αγάπη των συμπολιτών προς τον συγγενή, τον συγχωριανό, τον συντοπίτη, τον συνκυνηγό, τον εκπαιδευτικό, τον δημοσιογράφο, τον άνθρωπο. Φίλε Σπύρο «καλό ταξίδι» και αιώνια ανάπαυση.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τα αδέλφια του. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΝΗ.

==========================================================================================

Ο Σπύρος ο Τσώνης, ο «Μπίκος» μας, έφυγε για πάντα από κοντά μας. 

ΠΗΓΗ: Ράδιο Ηγουμενίτσα

Αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό και παίρνοντας μαζί του, ένα μέρος της ιστορίας του τόπου μας.
Ήταν το 1977, όταν ο νεαρός τότε και ανήσυχος φιλόλογος, ήθελε να μοιραστεί την αγωνία του για το μέλλον αυτού του τόπου και να αναδείξει τις ομορφιές αλλά και τις ανάγκες του.
Ίδρυσε τότε τους Θεσπρωτικούς Αντίλαλους.
Η εφημερίδα ξεκίνησε ως δεκαπενθήμερη έκδοση, και συνέχισε ως εβδομαδιαία να εκδίδεται ανελλιπώς, μέχρι και σήμερα, μέσα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.
Ο Σπύρος είχε σημαντική διαδρομή στα τοπικά δρώμενα και αξιόλογη δημοσιογραφική πορεία.
Οι παρεμβάσεις του υπήρξαν δυναμικές και πολλές φορές καθοριστικές.
«Πιπεράτη» η πένα του και η στήλη του, ανέδειξε και τα μικρά και τα καθημερινά και τα μεγάλα. Επιβράβευσε και τα καλά, στηλίτευσε και τα «κακώς κείμενα».
Φιλόλογος – ιστορικός, αντιμετώπισε με αγάπη και σεβασμό εκατοντάδες μικρούς μαθητές που πέρασαν από την τάξη του και προσπάθησε να τους μεταδώσει το ίδιο μεράκι για την ιστορία μας, τη γλώσσα μας και τον πολιτισμό μας…
Φυσιολάτρης κυνηγός, γνώριζε κάθε γωνιά της Θεσπρωτίας, κάθε καρτέρι, κάθε πέρασμα, αλλά και κάθε λιθάρι, λουλούδι και πουλί που ευδοκιμεί στην τόπο αυτό… και ήθελε να διαφυλάξει τη φύση που αγαπούσε με πάθος…
Έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό… αλλά και τη σφραγίδα του, τη διδαχή του και την παρακαταθήκη του… και εναπόκειται σε μας και στους οικείους του να χτίσουν, να aδημιουργήσουν, να συνεχίσουν… δικαιώνοντας τον αγώνα του…
Καλό ταξίδι, Σπύρo.

1. Ανώνυμος Says:

27 Νοεμβρίου 2011 3:33 μ.μ.

1. ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΛΥΠΗ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ,ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΑΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ.ΣΤΟ 1ο ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΣΕΙ

   ================================================================================